Како изгледал секојдневниот живот во советска Молдавија (ФОТОГРАФИИ)

Всеволод Тарасевич/МАММ/МДФ/russiainphoto.ru
Овој јужен крај е познат по доброто вино. Молдавија последна се приклучи на СССР, што ѝ помогна да го зачува својот идентитет и колорит.

Историската област во југоисточна Европа под назив Бесарабија од 19 век била дел од Руската империја. По револуцијата од 1917 година прогласи независност по називот Молдавска Демократска Република, а потоа се приклучи на соседната Романија. Советите се налутија, тврдејќи дека Романија незаконски ја има окупирано оваа територија. Се наѕираше воен конфликт, но Романија доброволно се откажа од оваа област, така што во 1940 година целата Бесарабија се приклучи на СССР и се формираше Молдавската Советска Социјалистичка република.

Војници на Црвената армија и деца на воената парада посветена на приклучувањето на Бесарабија и Северна Буковина на СССР. Кишинев, 4 јули 1940 година.
Парада во Кишинев по повод приклучувањето кон СССР, 1940 година.

Несоветска Молдавија

Со оглед на тоа што релативно подоцна се приклучи кон СССР, Молдавија според начинот на живеењето на граѓаните на почетокот се разликуваше од останатите делови на земјата. Имаше ресторани, улични свирачи и специфична архитектура. Сето тоа не личеше многу на типичниот советски амбиент.

Ресторанот „Бесарабија Нова“ во Кишинев, 1940 година
Чајџилница „Париз“, 1940 година.
Верглаш со папагал на панаѓур во Черновици, 1940 година.
Имотот на спахијата Штајнер, 1940 година.
Зградат на банката во Черновици, 1940 година (дене Черновци, територија на Украина).
Невработен жител на Кишинев, 1940 година.
Селска свадба, оркестар, 1940 година.
Селска свадба. Гозба во куќа, 1940 година.

Окупирана територија

Молдавија во 1940 година ја напушти Романија и му се приклучи на СССР, а веќе во јуни 1941 година започна Големата татковинска војна. Романија беше на страната на Хитлеровата Германија, па ја окупираше Молдавија. Романските власти ги цедеа од Молдавија сите животни сокови, користејќи го сиот нејзин индустриски потенцијал за потребите на фронтот, додека селаните беа принудени да предадат речиси сè што имаа – житото, стоката и намирниците. Десетици илјади жители на Молдавија беа одведени од страна на Романците во Германија како бесплатна работна сила. И на окупираната територија ги принудуваа да работат бесплатно – да ги поправаат патиштата и инфраструктурните објекти кои беа оштетени во текот на војната. Освен тоа во Бесарабија историски имаше многу Евреи и Роми. Романците масовно ги убиваа во концентрационите логори и во гетата. Советските единици ја ослободија Молдавија во 1944 година.

Романци ги водат на зборно место партизаните од еврејска националност и членовите на нивните семејства.
Ручек во кишиневско гето.
Подигање на Знамето на Победата над ослободениот Кишинев, 1944 година.

Земја на добро вино

Повоената ситуација во Молдавија беше многу тешка. Републиката беше разорена поради отсуството од лекови и лекари, започнаа епидемии, невработеноста беше мошне висока, настапи глад. Советската власт издвои импресивна сума за обновување на индустријата и на земјоделството и испрати неопходна опрема и суровини.

Водечка гранка на молдавската индустрија беше производството на вино. Молдавското вино беше познато и ценето во целиот Советски Сојуз. Благодарение на топлата клима, тука во големи количества се одгледуваше овошје и зеленчук, а исто така и сончоглед, шеќерна репа, тутун и други индустриски билки.

На реката Днестар во текот на педесеттите години од минатиот век беше изградена моќната Дубосарска хидроелектрана, беше започнато производство на конфекција и на фрижидери.

Берба на грозје во молдавско село, 1982 година.
Домати во Тирапољската фабрика за конзерви „1 мај“, 1953 година.
Пчеларот Антон Лупулчук од колхозот (колективно стопанство) „Мајак“ во Дондушјанскиот реон. Молдавска ССР, 1975 година.
Шивачницата „40 години Комсомол (Сесојузен ленински комунистички сојуз на младината)“, 1964 година.
Кишиневска фабрика за фрижидери, 1970 година.
Дубосарска хидроелектрана, 1980 година.

Советски глетки и секојдневието

Мирнодопскиот период им го донесе на жителите на Молдавија вообичаеното советско секојдневие – првомајските демонстрации посветени нa Денот на трудот, пионерските свечености и, секако, семејните празници.

Прослава на Денот на Победата на Плоштадот на Победата во Кишинев, 1976 година.
На демонстрација во Тираспољ, 1964 година.
Молдавската пејачка Ољга Сорокина со пријателите во својот стан во Кишинев, 1968 година.
Споменик на ослободителите на Кишинев, 1974 година.
Кишинев, зградата на Молдавскиот државен музичко-драмски театар „А.С. Пушкин“ на Ленинскиот проспект во текот на шеесеттите години од минатиот век.

Зградата на Академијата на науките на Молдавската ССР во Кишинев, 1966 година.
Железничката станица и плоштадот во Кишинев, 1967 година.

Киното „Москва“ во Кишинев, 1968 година.
Ресторанот и хотел „Интурист“ во изградба на Ленинската авенија во Кишинев, 1974 година.
Библиотеката во Тираспољ, 1964 година.
Зградата на Централниот телеграф во Кишинев, 1972 година.
Работници од шивачница на викенд во природа, 1975 година.
Зградата на главната пошта во Кишинев, 1972 година.
Деца си играат забар во градинка, 1985 година.
На демонстрација во Тираспољ, 1964 година.

Лицата на Молдавија

Поголемиот дел од жителите биле Молдавци, Украинци и Руси. Постоела и голема заедница на Гагаузи, турански народ кои тука се населил од дамнина , имаше и многу Евреи, Бугари и Роми. Луѓето од целиот СССР тежнееја да се преселат во топлата Молдавија или да заминат таму на сезонска работа. Доаѓаа и многу туристи.

Жена-електрозаварувач, педесеттите години од минатиот век.
Овчари, 1989 година.


Молдавската металуршка фабрика во Рибница. Галина Фролова, постар контролор на топилницата, 1987 година.
Молдавска ССР. Последното ѕвонче во училиштето во село Бердар во Котовскиот реон, 1986 година.
Молдавска ССР. Предачка од селото Бутучени во близина на градот Стари Археј (15 век), 1985 година.
Членови на културно-уметничкото друштво „Молдаванскаја“, 1975 година.
Работничката на колхозот „Ленинов завет“ Оља Григоренко на сончогледово поле, 1966 година.
Фред Гинберг

При користење на материјалите на Russia Beyond задолжителен е хиперлинк до изворот од кој е преземен материјалот.

Овој веб-сајт користи колачиња. Кликнете овде за да дознаете повеќе.

Прифати колачиња